Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Πορτοκαλί Σάββατο

Το Σάββατο 3 Μαΐου είχα την τύχη, μαζί με πολλούς ακόμα, να απολαύσω τα test rides που οργανώνει η ΚΤΜ σε όλη τη χώρα. Στη Θεσσαλονίκη οργανώθηκε από το κατάστημα Makina αντιπροσώπου της ΚΤΜ στην πόλη. Η οδήγηση ενός ΚΤΜ είναι πάντα μια ξεχωριστή εμπειρία και δεν πρέπει ποτέ να αφήνετε μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη, πόσο μάλιστα όταν μπορείς να οδηγήσεις σχεδόν όλη την γκάμα της!!!

 
Νωρίς το πρωί του Σαββάτου ήμουν από τους πρώτους που πήγα για να δηλώσω συμμετοχή. Μόλις είχαν φέρει και τον καφέ αλλά τι να τον κάνεις όταν υπάρχει το Duke 690! Καλύτερο ξύπνημα από βόλτα με Duke δεν υπάρχει. Εντάξει ίσως με Super Duke αλλά τότε δεν θα είναι ξύπνημα αλλά βουτιά σε βαρέλι με καφεΐνη και μετά ξέπλυμα με red bull.


Για πρώτη βόλτα διάλεξα το Duke 690 γιατί δεν ήθελα να πέσω κατευθείαν στα βαθειά και τα μικρότερα δεν πίστευα ότι θα με συγκινήσουν (λάθος). Μετά από τα γρήγορα διαδικαστικά και μια μικρή ενημέρωση του ότι κύριο μέλημά μας είναι η ασφάλεια και θα πρέπει να γυρίσουμε όλοι σώοι και καλό θα ήταν να γυρίσουμε επίσης τα μηχανάκια σε ένα κομμάτι (ξέρουν το κοινό τους) ξεκινήσαμε ακολουθώντας τον πλοηγό.

Πρώην endourας και trialιστας ανακάλυψε τα ΚΤΜ

Το πρώτο πράγμα που ένιωσα μόλις βρέθηκα στη σέλα του Δούκα ήταν πόσο μαλακό και εξευγενισμένο φαινόταν αυτό το ΚΤΜ σε σχέση με τα παλιότερα. Αναβαθμισμένη ποιότητα κατασκευής και βαφής, πλαστικά που δεν είναι ότι ποιοτικότερo έχεις δει αλλά φαίνονται αρκετά δυνατά ώστε να αντέχουν τις κακουχίες και δεν θα σπάνε όταν φταρνίζεσαι όπως στα ducati.

Το πιρούνι δεν έχει ρυθμίσεις και το μηχανάκι βουλιάζει ελαφρώς μόλις κάτσεις. Εδώ αρχίζεις και αναρωτιέσαι μήπως στην ΚΤΜ το παράκαναν με τον "εξευγενισμό" και γίναν Honda. Μετά όμως πατάς τη μίζα και όλα αλλάζουν. Οι κραδασμοί έχουν μειωθεί αλλά είναι πάντα εκεί. Κιβώτιο και συμπλέκτης είναι απίστευτα μαλακά και ακριβή. Πρώτη και φύγαμε και ωωωπ αυτό είναι KTM δεν υπάρχει αμφιβολία. Σε πρώτη αίσθηση δεν είναι τόσο απόλυτο όπως παλιά και αυτό είναι καλό, αλλά ανοίγοντας το γκάζι τρως την πρώτη καρπαζιά.

Αυτός ο μονοκύλινδρος τρελαίνετε να δουλεύει ψηλά. Στις χαμηλές στροφές σκορτσάρει και θέλει οπωσδήποτε σωστή σχέση στο κιβώτιο, αλλά μην ξεχνάμε ότι έχει 60 ίππους από 650cc. Το γκάζι μένει ανοιχτό για να κρατηθώ πίσω από το Super Duke και το Adventure του πλοηγού. Το παλικάρι με το Super Duke μπροστά μου είναι διαρκώς στις μπάντες και τις σουζίτσες, από πίσω παλεύω να κρατηθώ κοντά. Το 690 είναι κυριολεκτικά παιχνίδι. Το βάρος είναι ανύπαρκτο, το μεταξόνιο κοντό αλλά η αίσθηση σιγουριάς που σου μεταφέρει μοναδική. Το τιμόνι και η θέση οδήγησης σε βάζουν σε θέση φουλ επίθεσης. Εκκίνηση σε ανηφόρα και ταυτόχρονα στροφή, πάρε την πρώτη πάντα. 2η εκκίνηση στην έξοδο για τον περιφερειακό και εδώ η άσφαλτος είναι καλύτερη. Το Super Duke σουζάρει, το 690 στροφάρει και ο γραφίστας πλανάρει. Εσάκι στη γέφυρα του περιφερειακού με ύψωμα στην έξοδο (αθάνατε εργολάβε) και το 690 τα καταπίνει όλα. Εδώ κάποτε είχε μια στροφή;


160 για πλάκα στην ευθεία και φέρτε μου ΧΤ και XR να τα φάω για πρωινό. Μετά φέρτε μου στροφιλίκια και street να τα ντροπιάσω. Το 690 κάνει το XT660X να μοιάζει με Goldwing και το XR650 με δεινόσαυρο. Είναι το μηχανάκι που μπορείς να χαίρεσαι κάθε μέρα, όλη μέρα. Φτάνεις στη δουλειά το πρωί και τα χέρια σου τρέμουν από την αδρεναλίνη. Σε μένα τουλάχιστον τρέμανε όταν επέστρεψα από τη βόλτα και έπρεπε αναγκαστικά να αφήσω την πορτοκαλί τέντα για μερικές ώρες και να πάω στο γραφείο.


Επιστροφή το μεσημέρι και ο κόσμος πλέον είναι αρκετός. Το adventure R δεν είναι ελεύθερο και θα "αρκεστώ" στο απλό. Το super duke δεν έχει σταματήσει καθόλου και δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση. Πρέπει να είναι το απόλυτο μηχάνημα οδηγικής κ@υλ@ς. 2κάβαλος στο 1190 adventure, μου ρυθμίζουν ηλεκτρονικά την ανάρτηση για 2 και ξεκινάμε πάλι.

Racing λέμε
Εδώ θα κάνω μια μικρή παρένθεση πριν περάσουμε στο adv 1190 γιατί προηγείτε το adv 990. Ένα μηχανάκι που έχω οδηγήσει αρκετές φορές και πιστεύω ότι είναι από τα καλύτερα που έχει βγάλει όχι μόνο η ΚΤΜ αλλά η βιομηχανία της μοτοσυκλέτας. Μια μηχανή που το στίγμα της θα μείνει στην ιστορία σαν το απόλυτο On-Off. Καταλαβαίνετε ότι οι προσδοκίες μου ήταν μεγάλες.

Ξεχάστε ότι ξέρατε για το 990, ήρθε το 1190 και τα έσβησε όλα. Ο Βασιλιάς πέθανε ζήτω ο Βασιλιάς. Το νέο adventure δεν έχει καμία σχέση με το παλιό. Μόνο το όνομα είναι ίδιο. Η ποιότητα βαφής και συναρμολόγησης είναι σαφώς αναβαθμισμένη και σε πρωτόγνωρα επίπεδα για ΚΤΜ. Η  άνεση επίσης! Το 990 ήταν λίγο κουραστικό σε πολύωρη χρήση, όχι τόσο σταθερό στις υψηλές ταχύτητες και τα φρένα του αδύναμα.

Το νέο είναι ωραίο! Σελάρα για 2, φρένα που σου πετάν τα μάτια έξω, σταθερό σαν τρένο και το μοτέρ του... αχ αυτό το μοτέρ του. Στις χαμηλές στροφές είναι πολιτισμένο και ήρεμο. Κραδασμοί σκορτσαρίσματα κτλ λάμπουν δια της απουσίας τους. Μόλις όμως περάσεις τις 6-7.000 σαλ ποιος είδε τον Θεό και δεν το φοβήθηκε. Αυτό το μηχανάκι δεν επιταχύνει αλλά εκτοξεύετε. Κάπως έτσι θα πρέπει να νιώθουν οι πιλότοι F-18 κατά την απονήωση από τα αεροπλανοφόρα. Δεν τολμάω να πειράξω τα ηλεκτρονικά και συγκεντρώνομαι στην οδήγηση. Στην αρχή της βόλτας περνάμε μέσα από στενά και μικρούς δρόμους οπότε το μόνο που με εντυπωσιάζει είναι η ικανότητα του νέου adv να εξαφανίζει τις λακκούβες που επίτηδες χτυπάω. Φτάνω στην γνωστή ανηφόρα με τη δεξιά στροφή μόνο που τώρα έχει και αυτοκίνητα. Σφήνα ανάμεσα στα αμάξια και από την εξωτερική μου χώνετε κάτι που δεν προλαβαίνω να δω τι είναι. Ανοίγω το γκάζι με 3η. Ακολουθεί κατηφορική δεξιά χωρίς ορατότητα και λίγο μετά φανάρι. Αν χάσεις την δεξιά μπαίνεις στο δάσος, αν πάρεις πολύ φόρα δεν προλαβαίνεις να σταματήσει στο φανάρι που είναι στην έξοδο. Ε λοιπόν και πολύ φόρα πήρα και τα δέντρα δεν καβάλησα και στο φανάρι σταμάτησα και ούτε που ίδρωσα!

Μπλιμπλίκια On
Αυτό το μαγικό προσόν που είχε το 990, να τα κάνει όλα να δείχνουν τόσο εύκολα, στο 1190 με το γκάζι της αρκούδας και όλα τα ηλεκτρονικά είναι ακόμα πιο έντονο. Αν με αυτό το μηχανάκι δεν μπορείς να πας σφαίρα τότε σου αξίζει μια Εnfield. Το 1190 είναι σαφώς πιο ευγενικό από το 990, αλλά κρύβει μέσα του τον Hulk. Για να τον ελευθερώσεις το μόνο που χρειάζεται είναι να ανοίξεις το γκάζι μετά τις 6.000 σαλ.

Τα όργανα επιτέλους είναι μοντέρνα και όμορφα. Από πληροφορίες έχουν τα πάντα και λίγο περισσότερα. Τουλάχιστον αυτά που χρειάζεσαι είναι εύκολα στην ανάγνωση. Με την δεύτερη οθόνη και τις ηλεκτρονικές ρυθμίσεις δεν πρόλαβα να ασχοληθώ. Τα φρένα είναι τόσο δυνατά που μπορούν να σου ξεκολλήσουν τον εγκέφαλο και το καλύτερο είναι ότι δεν χρειάζεται να ξέρεις να φρενάρεις. Ξέρει το ΚΤΜ να σταματάει ακαριαία δίχως υποψία μπλοκαρίσματος, κουνήματος και άλλων προϊστορικών καταστάσεων.


Μετά το ορεκτικό και το κυρίως πιάτο ακολουθεί το επιδόρπιο. Στην τελευταία έξοδο των ΚΤΜ (chic) έμεινε μόνο του ένα duke 390. Φυσικά δεν μπορούσα να το αφήσω παραπονεμένο. Κατεβαίνοντας από το 1190 το 390 μου φάνηκε λίγο "μικρό". Οριακά χωρούσα στη σέλα του αλλά ξεκινώντας μου κόπηκαν τα γέλια. Το μοτέρ δεν έχει κραδασμούς αλλά έχει γκάζι!!! Τόσο που στα φανάρια θα σπας πλάκα με πολύ μεγαλύτερες μοτοσυκλέτες. Περιττό να αναφέρω ότι μέσα στην πόλη ήταν πολύ εύκολο να ακολουθώ το γκρουπ με τις "μεγάλες" και στον ανοιχτό δρόμο σε ανηφόρα είδα 135 και ακόμα ανέβαζε στροφές. Επίτηδες έβαλα 6η για να δω αν θα σταματήσει να επιταχύνει αλλά αυτό ήταν απτόητο. Ο κινητήρας ανεβάζει σαν τρελός στροφές, πόσες δεν ξέρω γιατί το πολυόργανο είναι αδύνατον να το διαβάσεις. Δείχνει κάπου 300 πληροφορίες ταυτόχρονα με γραμματοσειρά μεγέθους 4pt. Το καλύτερο είναι ο δείκτης ταχύτητας που όταν βάζεις νεκρά δεν δείχνει Ν αλλά 0! Κατά τα άλλα αν δεν σου πουν ότι είναι φτιαγμένο στην Ινδία θα ορκιζόσουν ότι είναι Made in Spain ή Italy. Επίσης αν είστε πάνω από 1,85 και 85 κιλά δεν χωράτε.


Το επόμενο Σ/Κ το καραβάνι της ΚΤΜ θα είναι στην Ξάνθη για 2 μέρες. Ευκαιρία να οδηγήσω το Super Duke και το adventure R!!!

ΥΣ: Οι τιμές των νεφρών στην μαύρη αγορά έχουν πέσει, οπότε αν σκοπεύετε να πουλήσετε ένα για να πάρετε το adventure ή το super duke σας προειδοποιώ ότι δεν φτάνει. Πάντως εγώ που ρώτησα τους είδα δεκτικούς στο να τους δώσω ένα σπιτάκι που μου άφησε ο παππούς μου, αρκεί να είναι και η μάνα μου μέσα.



2 σχόλια: