Να βάλουμε αδιάβροχα μου λέει η Θωμαή. "Είσαι σίγουρη ότι θα βρέξει?"
τις απαντώ καθώς μετά από 600 χλμ με 32οC+ δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω
ότι ο ουρανός μαύρισε σε dt και έχει ήδη αρχίσει να αστράφτει. Το κακό
είναι ότι ο καιρός είναι καλός πίσω μας αλλά μπροστά μας κατάμαυρος. Γμτ
και έχουν μείνει μόνο 40 χλμ για το Βελιγράδι.
10 λεπτά μετά η καταιγίδα μας χτυπάει αλύπητα και εγώ ακόμα φοράω φιμέ ζελατίνα!!!! Μπαίνουμε στο Βελιγράδι και αντικρίζω 2 τεράστια κτίρια να χάνονται μέσα στα σύννεφα. Αυτή η πόλη μεταδίδει μια περίεργη αίσθηση μυστικισμού με άρωμα Βαλκανίων. Ίσως να φταίει και η βαριά ατμόσφαιρα λόγω της καταιγίδας. Ανοίγω το GPS και 10 λεπτά μετά μπαίνω σε μια περιοχή στην άκρη της πόλης όχι και τόσο όμορφη που περισσότερο μοιάζει με τις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, είναι νύχτα πλέον. Ευτυχώς η βροχή έχει σταματήσει, φτάνω στο ξενοδοχείο πολύ εύκολα και αρχίζω το ξεφόρτωμα. Αν και 2 αστέρων το ξενοδοχείο είναι πολύ καλό.
Ψυχρολουσία νο1. Το κάλυμμα από το αριστερό σαμάρι ακούμπησε στην εξάτμιση, σκίστηκε και το σαμάρι πήρε νερά. Ψυχρολουσία νο2. Το δεξί κάλυμμα δεν μπήκε σωστά (εντάξει εγώ δεν το έβαλα σωστά) πήρε νερά και αυτό το σαμάρι. Αποτέλεσμα όλα μας τα ρούχα μούσκεμα!!! Ξεφόρτωμα της μπαγκαζιέρας, στέγνωμα των ρούχων με πιστολάκι μαλλιών που είχε το ξενοδοχείο και αλλαγή φορτώματος. Ρούχα και ότι πρέπει να μείνει στεγνό στη μπαγκαζιέρα και τα υπόλοιπα στα σαμάρια. Τελικά η περιοχή του ξενοδοχείου δεν είναι τόσο κακόφημη όπως αντιλαμβάνομαι λίγο αργότερα όταν βγήκα να βρω κάτι για φαγητό. (2 τεράστια σάντουιτς και 2 αναψυκτικά 3,5€).
Την επόμενη στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου βλέπω δίπλα μου ένα Moto Morini Gran Paso και 2 Yamaha με πολωνικές πινακίδες. Γερό πρωινό και δρόμο για Βουδαπέστη. Ο καιρός φυσικά στους 32οC και ούτε ίχνος από σύννεφα. Τα χλμ μέχρι την Ουγγαρία φεύγουν εύκολα και σε λίγο είμαστε στα σύνορα. Πρώτη φορά που μου ζητάνε να ανοίξω την μπαγκαζιέρα και με ρωτάνε αν καπνίζω. Τα τσιγάρα στη Σερβία που δεν ξέρει από ΕΕ, € και ΔΝΤ είναι πολύ φθηνότερα από την Ουγγαρία που ξέρει από όλα αυτά.
10 λεπτά μετά η καταιγίδα μας χτυπάει αλύπητα και εγώ ακόμα φοράω φιμέ ζελατίνα!!!! Μπαίνουμε στο Βελιγράδι και αντικρίζω 2 τεράστια κτίρια να χάνονται μέσα στα σύννεφα. Αυτή η πόλη μεταδίδει μια περίεργη αίσθηση μυστικισμού με άρωμα Βαλκανίων. Ίσως να φταίει και η βαριά ατμόσφαιρα λόγω της καταιγίδας. Ανοίγω το GPS και 10 λεπτά μετά μπαίνω σε μια περιοχή στην άκρη της πόλης όχι και τόσο όμορφη που περισσότερο μοιάζει με τις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, είναι νύχτα πλέον. Ευτυχώς η βροχή έχει σταματήσει, φτάνω στο ξενοδοχείο πολύ εύκολα και αρχίζω το ξεφόρτωμα. Αν και 2 αστέρων το ξενοδοχείο είναι πολύ καλό.
Ψυχρολουσία νο1. Το κάλυμμα από το αριστερό σαμάρι ακούμπησε στην εξάτμιση, σκίστηκε και το σαμάρι πήρε νερά. Ψυχρολουσία νο2. Το δεξί κάλυμμα δεν μπήκε σωστά (εντάξει εγώ δεν το έβαλα σωστά) πήρε νερά και αυτό το σαμάρι. Αποτέλεσμα όλα μας τα ρούχα μούσκεμα!!! Ξεφόρτωμα της μπαγκαζιέρας, στέγνωμα των ρούχων με πιστολάκι μαλλιών που είχε το ξενοδοχείο και αλλαγή φορτώματος. Ρούχα και ότι πρέπει να μείνει στεγνό στη μπαγκαζιέρα και τα υπόλοιπα στα σαμάρια. Τελικά η περιοχή του ξενοδοχείου δεν είναι τόσο κακόφημη όπως αντιλαμβάνομαι λίγο αργότερα όταν βγήκα να βρω κάτι για φαγητό. (2 τεράστια σάντουιτς και 2 αναψυκτικά 3,5€).
Την επόμενη στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου βλέπω δίπλα μου ένα Moto Morini Gran Paso και 2 Yamaha με πολωνικές πινακίδες. Γερό πρωινό και δρόμο για Βουδαπέστη. Ο καιρός φυσικά στους 32οC και ούτε ίχνος από σύννεφα. Τα χλμ μέχρι την Ουγγαρία φεύγουν εύκολα και σε λίγο είμαστε στα σύνορα. Πρώτη φορά που μου ζητάνε να ανοίξω την μπαγκαζιέρα και με ρωτάνε αν καπνίζω. Τα τσιγάρα στη Σερβία που δεν ξέρει από ΕΕ, € και ΔΝΤ είναι πολύ φθηνότερα από την Ουγγαρία που ξέρει από όλα αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου