Βουδαπέστη 2/2

Επιστρέφω στην Βούδα και την εκκλησία του Matyas όπου απολαμβάνω ένα αγχολυτικό καφέ σε ένα γραφικό σοκάκι σε ένα καφέ διακοσμημένο σε στυλ Joan Miro. Δεν λέω πόσο είχε ο καφές γιατί την επόμενη φορά που θα πάτε σε Ελληνική καφετέρια θα του φέρετε τον δίσκο στο κεφάλι.  Ούτε στο σούπερ μάρκετ σας λέω τη πλήρωνα γιατί θα γελάμε μέχρι δακρύων. Τι είπατε η βενζίνη? Ναι ακριβή για τα Ουγγρικά δεδομένα 1,2€/λίτρο. Ελλάδα χώρα του φωτός σου λέει μετά. Εμείς και ο ήλιος θα μείνουμε στο τέλος.
5η μέρα και αναχώρηση για Βιέννη. Όχι όμως πάλι από την βαρετή εθνική οδό των 3 λωρίδων και των ατελείωτων ηλιόσπορων αλλά από επαρχιακό δίκτυο δίπλα από το Δούναβη. Αριστερά μου το ποτάμι μετά ο ποδηλατόδρομος!!! μετά ο δρόμος και τέλος η γραμμή του τρένου. Μπαίνω σε ένα από τα παραδουνάβια χωριά, τον Αγ. Ανδρέα, για να δω μια παλιά Σέρβικη εκκλησία. Συνεχίζω για το επόμενο αλλά κάπου στρίβω λάθος. Δεν πειράζει και ας πάμε τώρα από την εθνική αλλά το GPS έχει άλλη άποψη. Κάπου στρίβω λάθος και μπαίνω σε ένα απίστευτο δρυμό με ένα καταπράσινο δάσος. Η διαδρομή είναι τόσο όμορφη που ξεχνάω και την εθνική και την λάθος στροφή και όλα. Στην είσοδο του δρυμού ένας αετός πέταξε πάνω από το κεφάλι μου, καλός οιωνός για όποιον οδηγάει Guzzi. Συνεχίζω από το επαρχιακό δίκτυο και πλησιάζοντας κοντά στα σύνορα με την Σλοβακία ανακαλύπτω ένα ακόμα εθνικό προϊόν των Ούγγρων εκτός από το δυνατό κρασί και τις αντίκες. Τα πανέμορφα κορίτσια που δουλεύουν στην άκρη του δρόμου. Φυσικά ούτε σκέψη για μια αναμνηστική φωτογραφία μιας και θα κατέληγα εγώ, η φωτογραφική μηχανή και το μηχανάκι στο Δούναβη!