Bran το κάστρο του Κόμη Δράκουλα

Στα νότια της Τρανσυλβανίας στην μικρή πόλη Bran, βρίσκετε το κάστρου του φημισμένου κόμη Δράκουλα. Αυτό που τουλάχιστον η φαντασία του Ιρλανδού συγγραφέα Αβραάμ "Μπραμ" Στόκερ θεωρεί το σπίτι του. Σημειώστε εδώ πως ο διάσημος συγγραφέας ποτέ δεν είχε επισκεφτεί την Τρανσυλβανία και η σχέση του πρίγκιπα της Βλαχίας Βλαντ Τσέπες, του ιστορικού προσώπου πίσω από το μύθο του Δράκουλα, με το κάστρο ήταν στην καλύτερη περίπτωση οριακή.

Παρ' όλα αυτά η επιλογή είναι πολύ έξυπνη καθώς το κάστρο αποπνέει μια αύρα μυστηρίου, ειδικά αν το επισκεφτείς μια μέρα με ομίχλη όπως εμείς. Χτισμένο από Τεύτονες ιππότες σε ένα λοφίσκο στην άκρη της πόλης, διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση. Σήμερα, ο επισκέπτης του μπορεί να περιηγηθεί σε 30 επιμελώς επιπλωμένα δωμάτια, που συνδέονται με εσωτερικές σκάλες και κρυφά περάσματα. Επιπλέον στις παρυφές του κάστρου υπάρχει ένα Υπαίθριο Εθνογραφικό Μουσείο με παλιά ξύλινα σπίτια χωρικών της περιοχής που δένουν πλήρως με τη μεσαιωνική εικόνα που αποπνέει το κάστρο. Δίπλα ακριβώς βρίσκεται και μια υπαίθρια αγορά που πουλάει αναμνηστικά αντικείμενα με θέμα βέβαια το "Δράκουλα".

Μυστικά περάσματα

Αριστερά η στολή του Βλαντ χωρίς αυτόν, δεξιά ο μπλόγκερ χωρίς την στολή του

Δράκουλας χωρίς ένα βασανιστηριάκι δεν γίνεται

Συνεχίζοντας την πορεία μας προς το Brasov, συναντήσαμε και το μεσαιωνικό κάστρο Ρασνόφ. Χτισμένο και αυτό από Τεύτονες το 1331 είναι σαφώς παλιότερο αλλά σε κακή κατάσταση σε σχέση με αυτό του Μπραν. Η πρόσβαση γίνεται με τρενάκι - τρακτέρ και το εισιτήριο είναι πολύ φτηνό. Το επισκεφτήκαμε γιατί σύμφωνα με τον μύθο έπεσε στα χέρια του εχθρού μόνο μια φορά το 1612, όταν κατάφεραν να του αποκόψουν την τροφοδοσία του νερού. Έκτοτε άνοιξαν ένα πηγάδι στο εσωτερικό του για να έχουν παροχή νερού. Την εργασία ανέλαβαν 2 αιχμάλωτοι Οθωμανοί και τους πήρε 17 χρόνια!!!! Στους τοίχους του πηγαδιού υποτίθεται ότι έχουν σκαλίσει στίχους από το κοράνι. Δυστυχώς το εσωτερικό του κάστρου είναι ερείπιο και δεν βρήκαμε τίποτα, αλλά τουλάχιστον απολαύσαμε τη θέα.

Το κάστρο του Ρασνόφ

Έδρα μας όσο εξερευνούσαμε την "μεσαιωνική" Τρανσιλβανία ήταν το Brasov. Μια πολύ όμορφη, μικρή και συμπαθητική πόλη που μας φιλοξένησε για 2 μέρες, στην προσπάθειά μας να ξεκουραστούμε από τους κακοτράχαλους δρόμους της Ρουμανίας. Το Μπρασόβ κτίστηκε το 1211 από Τεύτονες ιππότες (τι άλλο!!!) στους πρόποδες του βουνού Τάμπα, 160 χλμ βορειοδυτικά από το Βουκουρέστι και υπήρξε μια από τις επτά οχυρωμένες πόλεις της Τρανσυλβανίας. Τα κτίρια, οι εκκλησίες, τα καλοδιατηρημένα σπίτια του θυμίζουν περισσότερο κεντροευρωπαϊκή πόλη παρά βαλκανική πόλη. Στο Μπρασόβ βρίσκεται η μαύρη εκκλησία και είναι η μεγαλύτερη Καθολική εκκλησία μεταξύ Βιέννης και Κωνσταντινούπολης. Σε αυτήν βρίσκετε και η μεγαλύτερη καμπάνα της Ρουμανίας βάρους 7 τόνων. Το όνομα της προήλθε μετά από μια φωτιά που έκανε το γοτθικό στυλ της ακόμα πιο επιβλητικό.

Από εκεί είχαμε δύο επιλογές: Θα συνεχίζαμε βόρεια για τη Χουνεντόρα και ακόμα ένα κάστρο που στις φωτογραφίες τουλάχιστον φαινόταν εκπληκτικό ή νότια προς το Βουκουρέστι ξεκινώντας την επιστροφή προς την Ελλάδα. Ο καιρός δεν ήταν με το μέρος μας και η βροχή μας έπαιζε κρυφτούλι οπότε η απόφαση για το Βουκουρέστι πάρθηκε γρήγορα.

Η πύλη της Αικατερίνης. Μην σας ξεγελάει η παραμυθένια όψη. Κρεμούσαν κόσμο από έξω.

Δρόμος Σχοινί, πλάτους 1.3 μ. Ίσως το στενότερο δρομάκι στην Ευρώπη.