Την επομένη του Σαββάτου της παρουσίασης των ΚΤΜ είχαμε την καθιερωμένη πλέον δοκιμή των Harley για 6 συνεχόμενη χρονιά!!!! Η Harley έφερε στην Ελλάδα το φορτηγό της γεμάτο με όλα της τα καινούργια μοντέλα. Φέτος σκόπευα να οδηγήσω το Fat Boy που όλα αυτά τα χρόνια μου ξεφεύγει αλλά δυστυχώς κάποιο μπέρδεμα στην οργάνωση δεν μου το επέτρεψε. Του χρόνου όμως δεν θα μου γλιτώσει, θα κάτσω πάνω του και δεν θα κατεβαίνω που να φέρουν όλα τα μέλη των Hell Angels να με τραβάνε.
Η οργάνωση (αν και έχασε το ραντεβού μου) ήταν για άλλη μια φορά πολύ καλή και έθεσε τον πήχη για τις υπόλοιπες εταιρείες. Σε άμεση σύγκριση με την παρουσίαση της ΚΤΜ την προηγούμενη μέρα ήταν αρκετά καλύτερη, χωρίς να θέλω να θίξω την προσπάθεια της ΚΤΜ. Σίγουρα οι 2 εταιρείες κάνουν ότι καλύτερο μπορούν δεδομένης της οικονομικής κατάστασης και νομίζω ότι το παράδειγμά τους θα πρέπει να ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες. Κοινό χαρακτηριστικό στις παρουσιάσεις είναι πόσο καλά ξέρουν το κοινό τους οι 2 εταιρείες. Στην ΚΤΜ μας παρακάλεσαν να μην γκρεμοτσακιστούμε και αν γινόταν να επιστρέψουμε τα μηχανάκια ανέπαφα. Τα οποία μηχανάκια ήταν λερωμένα με λάσπες και μυγάκια όπως αρμόζει σε ένα ΚΤΜ. Επίσης υπήρχε καφές και το μεσημέρι φέρανε και μπύρες!!!!
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού στον μπουφέ υπήρχε ποικιλία από καφέδες, αναψυκτικά και κουλουράκια στο σχήμα του θυρεού της Harley! Τα μηχανάκια ήταν πεντακάθαρα και μόλις επιστρέφανε από κάθε βόλτα γυαλίζονταν επιμελώς. Επίσης υπήρχαν άτομα για να σε βοηθήσουν να παρκάρεις τα διόλου ευκαταφρόνητα από άποψη βάρους Harley. Στην μια πλευρά οι σκληροπυρηνικοί με τα δερμάτινα στην άλλη πλευρά σου δίναν κράνος και μπουφάν αν δεν είχες δικό σου εξοπλισμό. Ένας νεαρός με ρώτησε πως είναι οι ταχύτητες στα Harley!
Επίσης εντύπωση μου έκανε ο ένας από τους 2 πλοηγούς της Harley. Ο πρώτος πήγαινε μπροστά και τον ακολουθούσαμε ενώ ο δεύτερος έμπαινε ανάμεσα στο κομβόι και τα αυτοκίνητα αποτρέποντας τα να χωθούν ανάμεσά μας ή να μας κόψουν στις διασταυρώσεις. Μια δουλειά που δεν θα ήθελα να κάνω.
Φέτος άλλα μηχανάκια είχα κανονίσει να οδηγήσω και άλλα οδήγησα, αλλά παραπονεμένος δεν έφυγα. Το πρώτο ήταν το Sportster 48. Ένα sportster 1200 δηλαδή σαν αυτό που οδήγησα και πέρσι με ρεζερβουάρ τύπου peanut και εντυπωσιακή βαφή με flakes. Με χαμηλές αναρτήσεις και σέλα, αισθητική από το 1948 και κλασική όψη. Από εκεί και πέρα ευτυχώς είναι πιο σύγχρονο. Τα φρένα είναι αρκετά για τον χαρακτήρα του, με ABS παρακαλώ και δεν έχουν δύσκολη δουλειά να κάνουν με την χαμηλή ιπποδύναμη του κινητήρα. Αυστηρά μονόσελο είναι για μοναχικές βόλτες σε καλούς δρόμους γιατί οι αναρτήσεις με τις μικρές διαδρομές σε αυτό το μοντέλο είναι ακόμα πιο χαμηλές. Ευτυχώς τα χοντρά λάστιχα τύπου bober σώζουν την κατάσταση. Τους χαμηλά τοποθετημένους καθρέφτες τους αφήνω ασχολίαστους. Είπαμε τα πάντα σε αυτήν την μοτοσυκλέτα έχουν να κάνουν με το στυλ και μετά με όλα τα άλλα. Από γκάζια μην περιμένετε πολλά πράγματα, τα 1200 κυβικά ακούγονται πολλά, αλλά για Harley δεν είναι.
Το επόμενο μοντέλο ήταν το Switchbak FLD της σειράς Dyna. Με κινητήρα χωρητικότητας 103 κυβικές ίντσες (1.690 cc!!!) και 6 ταχύτητες, οπότε από γκάζι δεν υπάρχει πρόβλημα. Με αυτήν τη μοτοσυκλέτα η Harley έχει πετύχει έναν πολύ καλό συνδυασμό. Αναμφισβήτητα είναι ένα πολύ όμορφο και εντυπωσιακό cruiser με το μεγάλο του προβολέα, τα πανέμορφα κλασικά όργανα, τις διπλές τάπες στο ντεπόζιτο, άφθονο χρώμιο παντού και στυλ της δεκαετίας του 50. Από την άλλη με την μεγάλη ζελατίνα και βαλίτσες πίσω ότι πρέπει για τουρισμό χωρίς να έχει το τεράστιο πλαίσιο (και βάρος) των Road King. Μια μοτοσυκλέτα που ταιριάζει περισσότερο στα Ευρωπαϊκά δεδομένα. Ένα μικρό θέμα με ταλαντώσεις μου παρουσιάστηκε σε υψηλές ταχύτητες (140+) αλλά όπως έχω ξαναγράψει τα Harley είναι τα απολαυστικότερα μηχανάκια που υπάρχουν μέχρι τα 120 χλμ. Αν δεν σας αρκεί και θέλετε ταξίδια με 160 και γόνατα κάτω σε λάθος μεριά κοιτάτε.
Αν θέλετε όπου πηγαίνετε να προκαλείτε αυχενικό στον κόσμο από τα κεφαλογυρίσματα, τότε αυτή είναι η μάρκα σας. Από εμφάνιση και ήχο δύσκολα θα βρείτε αντίζηλο. Αν θέλετε να τιμωρείτε και τίποτα Γαρδέληδες που νομίζουν ότι τα μηχανάκια κρίνονται από την ιπποδύναμη και μόνο πάρτε ένα V-road και στηθείτε στο πρώτο φανάρι. Ραντεβού το 2015 με Fat Boy παρακαλώ!
Η οργάνωση (αν και έχασε το ραντεβού μου) ήταν για άλλη μια φορά πολύ καλή και έθεσε τον πήχη για τις υπόλοιπες εταιρείες. Σε άμεση σύγκριση με την παρουσίαση της ΚΤΜ την προηγούμενη μέρα ήταν αρκετά καλύτερη, χωρίς να θέλω να θίξω την προσπάθεια της ΚΤΜ. Σίγουρα οι 2 εταιρείες κάνουν ότι καλύτερο μπορούν δεδομένης της οικονομικής κατάστασης και νομίζω ότι το παράδειγμά τους θα πρέπει να ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες. Κοινό χαρακτηριστικό στις παρουσιάσεις είναι πόσο καλά ξέρουν το κοινό τους οι 2 εταιρείες. Στην ΚΤΜ μας παρακάλεσαν να μην γκρεμοτσακιστούμε και αν γινόταν να επιστρέψουμε τα μηχανάκια ανέπαφα. Τα οποία μηχανάκια ήταν λερωμένα με λάσπες και μυγάκια όπως αρμόζει σε ένα ΚΤΜ. Επίσης υπήρχε καφές και το μεσημέρι φέρανε και μπύρες!!!!
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού στον μπουφέ υπήρχε ποικιλία από καφέδες, αναψυκτικά και κουλουράκια στο σχήμα του θυρεού της Harley! Τα μηχανάκια ήταν πεντακάθαρα και μόλις επιστρέφανε από κάθε βόλτα γυαλίζονταν επιμελώς. Επίσης υπήρχαν άτομα για να σε βοηθήσουν να παρκάρεις τα διόλου ευκαταφρόνητα από άποψη βάρους Harley. Στην μια πλευρά οι σκληροπυρηνικοί με τα δερμάτινα στην άλλη πλευρά σου δίναν κράνος και μπουφάν αν δεν είχες δικό σου εξοπλισμό. Ένας νεαρός με ρώτησε πως είναι οι ταχύτητες στα Harley!
Επίσης εντύπωση μου έκανε ο ένας από τους 2 πλοηγούς της Harley. Ο πρώτος πήγαινε μπροστά και τον ακολουθούσαμε ενώ ο δεύτερος έμπαινε ανάμεσα στο κομβόι και τα αυτοκίνητα αποτρέποντας τα να χωθούν ανάμεσά μας ή να μας κόψουν στις διασταυρώσεις. Μια δουλειά που δεν θα ήθελα να κάνω.
Φέτος άλλα μηχανάκια είχα κανονίσει να οδηγήσω και άλλα οδήγησα, αλλά παραπονεμένος δεν έφυγα. Το πρώτο ήταν το Sportster 48. Ένα sportster 1200 δηλαδή σαν αυτό που οδήγησα και πέρσι με ρεζερβουάρ τύπου peanut και εντυπωσιακή βαφή με flakes. Με χαμηλές αναρτήσεις και σέλα, αισθητική από το 1948 και κλασική όψη. Από εκεί και πέρα ευτυχώς είναι πιο σύγχρονο. Τα φρένα είναι αρκετά για τον χαρακτήρα του, με ABS παρακαλώ και δεν έχουν δύσκολη δουλειά να κάνουν με την χαμηλή ιπποδύναμη του κινητήρα. Αυστηρά μονόσελο είναι για μοναχικές βόλτες σε καλούς δρόμους γιατί οι αναρτήσεις με τις μικρές διαδρομές σε αυτό το μοντέλο είναι ακόμα πιο χαμηλές. Ευτυχώς τα χοντρά λάστιχα τύπου bober σώζουν την κατάσταση. Τους χαμηλά τοποθετημένους καθρέφτες τους αφήνω ασχολίαστους. Είπαμε τα πάντα σε αυτήν την μοτοσυκλέτα έχουν να κάνουν με το στυλ και μετά με όλα τα άλλα. Από γκάζια μην περιμένετε πολλά πράγματα, τα 1200 κυβικά ακούγονται πολλά, αλλά για Harley δεν είναι.
Το επόμενο μοντέλο ήταν το Switchbak FLD της σειράς Dyna. Με κινητήρα χωρητικότητας 103 κυβικές ίντσες (1.690 cc!!!) και 6 ταχύτητες, οπότε από γκάζι δεν υπάρχει πρόβλημα. Με αυτήν τη μοτοσυκλέτα η Harley έχει πετύχει έναν πολύ καλό συνδυασμό. Αναμφισβήτητα είναι ένα πολύ όμορφο και εντυπωσιακό cruiser με το μεγάλο του προβολέα, τα πανέμορφα κλασικά όργανα, τις διπλές τάπες στο ντεπόζιτο, άφθονο χρώμιο παντού και στυλ της δεκαετίας του 50. Από την άλλη με την μεγάλη ζελατίνα και βαλίτσες πίσω ότι πρέπει για τουρισμό χωρίς να έχει το τεράστιο πλαίσιο (και βάρος) των Road King. Μια μοτοσυκλέτα που ταιριάζει περισσότερο στα Ευρωπαϊκά δεδομένα. Ένα μικρό θέμα με ταλαντώσεις μου παρουσιάστηκε σε υψηλές ταχύτητες (140+) αλλά όπως έχω ξαναγράψει τα Harley είναι τα απολαυστικότερα μηχανάκια που υπάρχουν μέχρι τα 120 χλμ. Αν δεν σας αρκεί και θέλετε ταξίδια με 160 και γόνατα κάτω σε λάθος μεριά κοιτάτε.
Αν θέλετε όπου πηγαίνετε να προκαλείτε αυχενικό στον κόσμο από τα κεφαλογυρίσματα, τότε αυτή είναι η μάρκα σας. Από εμφάνιση και ήχο δύσκολα θα βρείτε αντίζηλο. Αν θέλετε να τιμωρείτε και τίποτα Γαρδέληδες που νομίζουν ότι τα μηχανάκια κρίνονται από την ιπποδύναμη και μόνο πάρτε ένα V-road και στηθείτε στο πρώτο φανάρι. Ραντεβού το 2015 με Fat Boy παρακαλώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου